Bijna-dood ervaring op de nijl

Wild water raften op de White Nile in Uganda is volgens de Lonely Planet een van de absolute hoogtepunten van een bezoek aan Uganda, helaas was het voor mij ook een dieptepunt in mijn vakantie tot nu toe. Tijdens de laatste stroomversnelling van de dag ging het mis: we kwamen in het verkeerde, te sterke deel van de versnelling terecht, en de boot sloeg om. Iedereen viel uit de boot, behalve ik. Daar zat ik dan, in een raft die bleef hangen tussen twee stromen in, in mijn eentje, niet wetend wat te doen. Terwijl ik heen en weer werd geschud in de raft kon ik mensen op de kant zien staan wijzen en lachen, terwijl ik alleen maar dacht van: help me!! Na ongeveer 2 minuten werd ik ook door de kracht van het water uit de raft gegooid en toen begon eigenlijk het naarste gedeelte. Ik kwam in een enorm sterke stroming terecht die me naar onder zoog. Na een paar seconden raakte ik al een beetje in paniek, vooral omdat de kracht van het water echt onvoorstelbaar was, ik totaal mijn orientatievermogen kwijt was en ik vergeten was diep adem te halen voordat ik onder water ging. Na ongeveer 40 seconden denk ik (het leek wel minuten; en zelfs mensen van de organisatie zeiden ook dat ik heel lang onderbleef.. ) kwam ik heel even boven en kon ik een beetje adem halen, maar ik kreeg vooral veel water binnen. Dit herhaalde zich nog ongeveer 3 keer, alhoewel ik na de eerste keer wel wat korter onder water bleef. De laatste keer, toen ik weer onder water gezogen werd na wederom veel te weinig lucht binnen te hebben gekregen dacht ik serieus dat het over en uit was voor me. Ik had al gedachtes van: hoe moet Sander dit ooit aan mijn ouders uitleggen? Gelukkig kwam ik uiteindelijk uit de sterkste stroming en kon een reddingskajak me oppikken. Het moment dat ik die kajak zag voelde ik zo'n enorme opluchting!!

Eenmaal veilig terug in de raft kwam de ontlading, ik was echt helemaal van slag. En ik was ook niet de enige die het als enorm eng had ervaren: vooral Sander en Khaalid dachten ook serieus dat ze dood zouden gaan. Theo en Eelke hadden het als minder ingrijpend ervaren; Eelke vond het zelfs echt gaaf.. Dat gevoel deelde ik dus niet bepaald met hem. Maar gelukkig kon ik het al vrij snel relativeren, al heb ik 's avonds toch wel even met mijn ouders gebeld, wat erg fijn was.

De ervaring van het raften klinkt nu misschien wel erg negatief, maar tot de laatste stroomversnelling was het echt ongelooflijk mooi en leuk. De nijl is een enorm mooie rivier, met een indrukwekkend landschap, en de eerdere stroomversnellingen waren wel allemaal goed gegaan. Tot de laatste versnelling was de dag erg gezellig en leuk, en zeker weer een hoogtepunt in de reis!

Buiten het raften hebben we in Uganda niet veel meer gedaan. We zijn in Kampala naar een karaoke bar gegaan met een aantal mensen die we in het hostel hadden ontmoet. Het was een erg gezellige avond, de muziek goed (er werd, op ons na, door iedereen verbazingwekkend goed gezongen!) en de sfeer was erg leuk. Verder zijn we een dag naar Entebbe gegaan, een plaats aan het Victoria meer, die vooral bekend is om zijn vliegveld en het gijzelingsdrama wat hier 25 jaar geleden heeft plaatsgevonden.

Met zijn 5en reizen was even wennen, maar bevalt erg goed! We zijn nu in Addis Ababa, Ethiopie, en we gaan vanaf morgen een rondreis van 13 dagen door het noorden van Ethiopie maken. Een verslag hiervan volgt binnenkort weer!

Wederom bedankt voor alle leuke reacties op het vorige bericht!! En geen zorgen, ik ga de komende tijd NIET meer in een raft stappen, ik houd mijn voetjes de rest van de vakantie droog denk ik ;-)!

Tot de volgende keer!!