De Huayna Potosi

Na ruim een week werken was het alweer tijd voor onze eerste week vakantie ;-). Tijdens deze week zijn Gunnar, Sander en ik naar La Paz gegaan om te acclimatiseren voor de beklimming van de Huayna Potosi (een berg van 6088m hoog die we in drie dagen gingen beklimmen), terwijl Thijs en Tasmin een weekje richting Argentinië en Uruguay zijn gegaan.

Nadat we het eerste weekend richting La Paz waren gegaan en de tocht naar de Huayna Potosi geboekt hadden voor woensdag, hadden we nog 2 dagen te vullen. Om goed te acclimatiseren was het belangrijk om goed hoog te blijven, en daarom zijn we maandag naar de archeologische site Tiahuanaco gegaan, en dinsdag hebben we Chacaltaya, het hoogste skigebied ter wereld bezocht.

De Tiahuanaco beschaving is de voorloper van die van de Inka’s, en de ruines die wij bezocht hebben was een ceremonieel centrum van deze beschaving. Helaas is er maar een klein deel opgegraven, waardoor er niet enorm veel te zien is en het bezoek een beetje tegenviel.
Chacaltaya is het hoogste ontwikkelde skigebied ter wereld, de top van deze berg ligt op 5440m. Helaas is het skiseizoen in Bolivia van februari tot april, en konden we dus niet skiën, wel hebben we een mooie wandeling gemaakt, met een mooi uitzicht op de Huayna Potosi!

Woensdag was het dan tijd om af te reizen naar de Huayna Potosi, om deze in drie dagen te gaan beklimmen. Op de eerste dag zouden we vertrekken uit La Paz, naar Paso Zongo, om vanaf hier te gaan oefenen met ijsklimmen. De tweede dag zouden we dan de berg opgaan, naar het eerste kamp (Campo Alto Roca, op 5130m), om hier vervolgens de rond middernacht te vertrekken naar de top. Na de top zouden we dan in 1x afdalen naar Paso Zongo, om daarna gelijk terug te rijden naar La Paz.

Helaas zat het weer niet mee, en hierdoor ging het ijsklimmen op de eerste dag al niet door. Op de tweede dag konden we gelukkig wel vertrekken naar Campo Alto Roca. Dit was een zware tocht van ongeveer 4 uur. Het was vooral zwaar omdat we zelf onze slaapzak, matje, water, kleren etc. omhoog moesten dragen. Om het mij wat makkelijker te maken hebben Sander en Gunnar wat van mijn spullen overgenomen, wat erg fijn was, aangezien ik niet denk dat ik het anders gehaald had tot aan het kamp. In Campo Alto Roca aangekomen zijn we vrij snel wat gaan eten en slapen, aangezien we ’s nachts zouden vertrekken naar de top. Jammer genoeg wilde het weer ook toen niet meewerken: ’s nachts sneeuwde en waaide het zo hard dat we niet konden vertrekken naar de top. Wel zijn we de volgende ochtend, zodra het opgeklaard was, nog een stuk de berg opgeklommen, maar de top konden we dus wel vergeten. Het ijsklimmen en de uitzichten van die ochtend maakten dat gelukkig weer behoorlijk goed!

Ondanks dat we de top niet gehaald hebben, was het echt een enorm mooie, leuke en zware ervaring die ik niet had willen missen. Zaterdag zijn we teruggekomen uit La Paz, en zijn we ’s avonds met zijn allen (ook met Thijs en Tas, die inmiddels ook terug waren uit Argentinie) uitgegaan. Gisteren hebben we met zijn allen gebowld, en vandaag is het normale leventje weer begonnen van stage lopen en Spaanse les.

Bedankt voor alle leuke reacties, volgende keer een nieuw verlag met alle stageperikelen en nieuwe roadtrips!! Groetjes!